تاریخ تشیع

تاريخ تشيع از تاریخ اسلام جدا نیست، چرا که، تشیع ادامه اسلام دوران نبوی به رهبری
جانشینان پیامبر اسلام، اهل بیت ملت آن حضرت است و سابقه نامگذاری «شیعه» به شخص آن
بزرگوار می رسد،
هسته اولیه شیعیان، از اصحاب بزرگ و برجستة پیامبر اسلام بودند که، با رهنمودهای آن
حضرت، به لزوم رهبری علی بن ابیطالب تلا بعد از پیامبر باور داشتند.
پس از درگذشت پیامبر اسلام و تشکیل سقیفه و وضعی که، در انتخاب خلیفه پیش آمد،
تشيع از نظر تاریخی مسیر دیگری را در پیش گرفت، زیرا شیعیان بر پیشوایی علی نا پای
فشردند و در کنار اهل ‎Bboy‏ ماندند و با تحمل تمام دشواری ها و مشکل ها، از آرمان و
عقیده خود دست برنداشتند. از این رو، از شرکت در حکومت کنار ماندند و با دشمنی ها و
بی مهری های حکومت های زمان روبه رو شدند. اگرچه اختلاف نظر شیعیان با طرفداران
خلافت رسمی ۔نخست بر سر خلافت و جانشینی پیامبر اسلام بوده، اما چون شیعیان، پس از
رحلت پیامبر برای فراگیری اصول عقاید و فقه و حدیث و تفسیر و سایر معارف اسلامی به
امامان اهل ‎BOS‏ ۔ سرچشمه اصلی علوم و معارف اسلامی ۔ مراجعه می کردند، به مرور
زمان، شیعیان از این نظر نیز از پیروان خلافت رسمی جدا شدند و خط سیر فکری و فرهنگی
آنان به شکل دیگری رقم خورد۔ این امر به سهم خود در سیر تاربخی و فرهنگی نشبع اثر
آشکاری داشت و پیوسته آن را از تحریف و دیگر آفت ها مصون نگه داشت۔