سکونتگاه های روستایی

در کشور ما ایران شناخت روستا و روستاشناسی تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی تقریباً بیش از آن که از طریق کار میدانی حاصل شود در بیشتر موارد از طریق ترجمه ی متون بیگانه انجام میشد و ثمره ی آن از سویی تحریف نام روستا از یک منطقه ی همگن جغرافیایی (بلوک) به یک نقطه ی روستائی، (صرف نظر از عدد جمعیت و تو آنهای بالقوه و بالفعل آن صورت گرفت و از طرف دیگر اقدامات توسعه ای و سرمایه گذاری در آن به صورت بخشی انجام شد. نقاط روستایی که بیش از ۷۰ درصد آنها در ایران دارای جمعیتی کمتر از یکصد خانوار هستند، توان جذب سرمایه و تکنولوژی مناسب برای توسعه ی همه جانبه و پایدار را ندارند. تحریف در نام روستا از یک بلوک با تعدادی ،ده مزرعه و روستا شهر به یک نقطه ی روستایی با جمعیتی اندک روستا را در کشور ما چنان جانی نمودار ساخت که بعضی از صاحب نظران اقتصادی در پاسخ به این پرسش که روستا چه نقشی در توسعه ی ملی دارد؟ پاسخ دادند که روستا هیچ نقشی در توسعه ی ملی ،ندارد و چون روستا با تعریف هرجا شهر نیست روستا است، تحریف گردید و فاقد توان توسعه دانسته شد طی چند دهه ی گذشته شهرها محور توسعه ی کشور شناخته شده و روستا مورد بی توجهی واقع گردید. به طوری که جمعیت جوان روستایی با سرعت به ترک روستا و مهاجرت به شهرها روی آوردند و بدین ترتیب روند تخلیه نقاط روستایی روز به روز شدت بیشتری یافت و سالیانه از مرز ۱٫۵ درصد کل نقاط روستایی کشور نیز گذشت، که البته حاصل آن هم در شهرها و هم در نقاط مختلف کشور بعضاً مصیبت بار شده است